Het zevende zegel, een film van Ingmar Bergman zag ik toen ik 18 of 19 jaar was. Bergman vertelt het verhaal van een ridder die terug komt van de kruistochten. Op een verlaten strand ontmoet hij de Dood, een man in zwarte pij met wit geschminkt gezicht. De ridder probeert zijn leven te rekken door de Dood uit te dagen tot een partijtje schaak. Hij hoopt intussen een antwoord te vinden op de vraag wat de duisternis gaat brengen, want met het onzekere geloof wil hij niks te maken hebben. De Dood gaat akkoord. Zo lang de ridder zich kan verdedigen, mag hij blijven leven. Als hij wint, kan hij zijn gang gaan.
Twee jaar geleden ontdekte ik bij toeval een afbeelding waardoor Bergman zich liet inspireren. In een winkel in Stockholm vond ik een kaart met een afbeelding van wandschildering van een laat middeleeuwse Zweedse schilder, Albertus Pictor. Deze Albertus schilderde de dood die met een ridder (?) schaakt. De Dood is aan zet, de ridder kijkt toe, maar waarom heeft het schaakbord maar 35 vakjes in plaats van 64?