Voor Cees Stolk is de maat vol, zo schreef hij zaterdag. De manier waarop politici het Groninger landschap verkwanselen is voor hem reden niet meer te gaan stemmen. Een reactie.
Cees Stolk, oud-redacteur van Dagblad van het Noorden , maakt zich zorgen en hij is boos. Als we niet oppassen veranderen grote delen van het Groninger landschap in een industrieterrein, zegt hij. Die veranderingen vinden plaats met instemming van politici die ‘geen enkel oog he bben voor het landschap’.
Zorgen
Ik deel de zorgen van Cees Stolk. Hij heeft gelijk. Het landschap waarin wij leven, heeft geen prioriteit bij de meeste politici. Daar komt bij dat zakenmensen en bestuurders uit de Randstad heel goed in de gaten hebben hoe ze hier provinciale bestuurders kunnen paaien. Zodat we in een situatie zijn terechtgekomen waarin en dat constateert Stolk terecht ‘hongerige kapitalisten’ hun gang kunnen gaan. Stolk is boos en zegt: ik trek geen geel hesje aan, maar ik ga niet meer stemmen. ‘Ik keer de politiek de rug toe.’
Ruim baan
Ik begrijp Stolks woede, maar ik vind dat hij zichzelf, mij en ook talloze mensen die het Groninger landschap willen beschermen tekort doet. Door niet te stemmen geeft hij politici die het Groninger landschap verkwanselen ruim baan. Het Groninger landschap is me te dierbaar en daarom vind ik dat we ons moeten inzetten voor behoud ervan: ook als dat moeilijk valt, moet de rug recht en kop der veur . En als politici en overheidsambtenaren de democratische besluitvorming aan hun laars lappen, moeten we desondanks blijven stemmen en daarnaast alles op alles zetten ze te beïnvloeden en te controleren.
Rentmeesters
Dagelijks kunnen we constateren dat politici vooral met de korte termijn bezig zijn. Dat is niks nieuws. We moeten politici overtuigen dat langetermijndenken noodzakelijk is. Politici zijn immers rentmeesters in overdrachtelijke zin, specialisten in duurzaam beheer als het gaat om het landschap. Eigenlijk zou iedereen, in die betekenis, rentmeester moeten zijn. Het land waarop we leven en waarvan we leven, mogen we gebruiken, maar we zijn verplicht het ongeschonden of met maatschappelijk verantwoorde aanvullingen door te geven aan een nieuwe generatie.
Moraal
Een mens moet streven naar een goed leven, maar dat kan niet zonder moraal. Op korte termijn verzamelen van geld en goederen ten koste van andere bewoners van deze planeet leidt op lange termijn tot ellende. We moeten bovendien het goede leven niet verwarren met groei, met meer goederen en overvloed. Geloven in economische groei is een doodlopende straat.
Van der Laan
Burgemeester Van der Laan van Amsterdam zag dat heel goed. Aan het eind van zijn leven beklemtoonde hij het belang van de landelijke gebieden rondom de steden. Wanneer we over enige tijd niet meer voor idioot lage bedragen met het vliegtuig over de wereld kunnen reizen, dan is het belangrijk dat de stedelingen in de buurt van de stad kunnen ontspannen, dat was zijn gedachtegang. Die omgeving moet dus de moeite waard zijn.
Inspanning
Het landschap rondom de stad Groningen is waardevol en er zijn veel mensen die zich afgelopen jaar hebben ingezet om het waardevol te houden. Bijvoorbeeld bij Noorderhoogebrug. Daar spannen medewerkers van Het Groninger Landschap zich enorm in zodat de natuur daar ieder jaar zichtbaar vooruitgaat. Bewoners van Bedum en Onderdendam is het waarschijnlijk gelukt de bouw van een nieuwe melkpoederfabriek (50 meter hoog) aan het Boterdiep, een betonnen mastodont, tegen te houden.
Bij Maarhuizen zijn energieke jonge mensen bezig een waardevol stukje Groningen te midden van aantrekkelijke fiets- en wandelroutes, voor de lange termijn aantrekkelijk te maken. Prachtig initiatief!
Leiding
Sinds 2009 proberen gebieds- en belangenorganisaties de ambtenaren van het ministerie van Economische Zaken te overtuigen dat een gedeelte van een nieuwe elektriciteitsleiding ondergronds moet worden aangelegd. Henk Ubels schreef een boekwerk waarin hij aantoonde hoe het technisch en financieel mogelijk is de kabels ondergronds aan te leggen. Deze Bedumer mag van mij een lintje krijgen vanwege zijn inzet en zijn doorzettingsvermogen voor behoud van het waardevolle open weidelandschap tussen Westerdijkshorn en Wetsinge.
Gastvrijheid
Over Wetsinge gesproken: wat een genot dat wandelaars en fietsers iedere dag van de week aan de rand van het oude Reitdiepdal kunnen genieten van koffie, kunst en gastvrijheid van de beheerders van het gerestaureerde kerkje midden in dit oude Groninger cultuurlandschap.
Kop der veur
Tal van initiatieven van mensen die het kwetsbare Groninger landschap op lange termijn willen beschermen en die de daad bij het woord voegen. Cees Stolk heeft gelijk als hij zegt dat het landschap geen prioriteit heeft voor de politici. Ik val hem bij en voeg eraan toe: werk aan de winkel, kop der veur !
Rijkens
In 1842 maakte een onderwijzer uit Wehe den Hoorn kleine reisjes in de provincie Groningen. Deze Jan Gerrit Rijkens kon zich geen reizen naar de Alpen of Italië permitteren, zoals rijkere tijdgenoten. Hij ging naar Winsum, Bedum, Winschoten of Ter Apel. Te voet, maar ook met de trekschuit of met paard en wagen en schrijft: ‘Onze Provincie levert voor menschen welke niet gaarne den St Martinitoren uit hun oog verliezen, nog merkwaardigs genoeg op. Kom! Maak aanstaande zomer eens een tourtje naar de Harkstede en Scharmer; en over Westerbroek weder terug, en gij zult wel voldaan huiswaarts keeren, en vertellen: Zoo iets heb ik van mijn levensdagen nog niet gezien….’
Ontspannen
Dat is toch een negentiende-eeuws pleidooi voor de bevordering van het toerisme in onze provincie! Honderdvijftig jaar later is die reclame niet meer nodig. Als we over enige tijd zullen constateren dat al dat gedoe in 2018 vanwege een luchthaven Eelde toen al achterhaald was, ontspannen de stadjers zich vermoedelijk dichter bij huis in de omgeving van Groningen. Hopelijk dringt die visie van Van der Laan binnenkort door tot de hoofden van de landelijke en Groningse politici en hopelijk gaat Cees Stolk dan ook weer stemmen.
Westerdijkshorn, Fons van Wanroij