In memoriam komrij en kopland
ik kan heel wat verdragen :
een zee zonder water,
een zandbak zonder zand,
als het moet :
een telefoon zonder bereik.
op een klif, hoog boven zee,
tussen walstro, grassen, nepsalie,
wikke, vingerhoedskruid,
valeriaan, heide en gaspeldoorn
tringt mijn mobiele telefoon,
het scherm licht op en ik lees:
komrij en koplamp overleden!
voor me slingert een pad
langs een kust met bloeiende grassen,
die meegaan met de wind
onder de zee, heel veel zee
ik kan verdomme ook
geen week van huis.