Ooit woonden mensen op dit eiland
in groene zee zo ver ze konden kijken.
Het huis was nog niet scheefgezakt,
begroeid door braam en door klimop,
geen brandnetels, losgeraakte stenen.
Gordijnen hingen voor de ramen,
schuren waren vol met geurig hooi
en ’s winters schaatsten kinderen op de gracht.
Hier werd gezweet, geoogst en ook gestorven.
Als in het voorjaar het speenkruid overvloedig bloeide,
gingen koeien in de wei waar grutto’s riepen en
waar je de geur van modder rook bij noordenwind.