Mijn afwasteiltje is lek en ik verlang
naar die grammofoonplaat
die te dicht bij de kachel had gestaan
waardoor het vinyl golfde, zodat
de pick-upnaald danste op de draaitafel.
Bij een gemene kras speelde
de nooit genoeg geprezen Ben Webster
Nobody knows.
Wat is muziek zonder
de niet bedoelde geluiden?
Wat is orgelmuziek zonder
lucht die door een orgelpijp
sukkelt … De sonore snerp
van een gamba in een lege kerk,
gekreun van een cellist die basloopt
onder een hemelse Christina Kiehr.
Wat is muziek zonder
deze niet bedoelde geluiden?
Wat is Ben Webster zonder tik,
en wat zijn Beethovens cellosonates
zonder glasgerinkel en gesop
van ‘n kwast in afwaswater?
Mijn beide dochters rennen
buiten adem door de keuken,
zingen Beethoven. Uitgelaten
mengen meisjesstemmen met rinkelende
glazen en bestek dat botst
met kopjes en schotels
in een lullig afwasteiltje:
Beethoven op z’n best!
en ik, ik verlang naar mijn dochters!