bij het werk van Henk Helmantel
Namiddaglicht op groenig glas roerloos,
in balans met schaal citroenen,
alsof de dingen niet voorbijgaan, tijd
niet gestadig klopt, geen briesje wind
in deze serene wereld, hier zweeft
de geest over God weet welke wateren.
Een boek, een vrucht of dode distelvink,
alles heeft zijn plaats, elk deel
van het tableau omvat in zichzelf alles,
ook de tinten wit op een gesteven
tafellaken hebben betekenis. Geen verdriet
of vreugde zie ik; hoop misschien
dat wat goed is goed kan blijven, dat stil
leven mogelijk is als zijn oog het wil.