Heimsuchung, een boek met verhalen die elkaar overlappen en die allemaal te maken hebben met een huis aan het Märkisches Meer. Een schitterend boek. Sommige verhalen zijn heel indringend, bijvoorbeeld het verhaal van de deportatie en vermoording van een joodse familie en dan vooral het verhaal over het meisje Doris. Haar ouders zijn al weg. Zij is achtergebleven, heeft zich verstopt in een donkere ruimte van een leeg huis in het getto van Warschau. In de kleine kamer is het zwart en donker en Doris denkt aan een kleuriger wereld die ze zich kan dromen, aan het huis aan het Märkisches Meer .
Uiteindelijk wordt ook zij afgevoerd en door de bijna lege straten als een van de laatsten van het Warschause getto naar een goederentrein geleid. Na een gruwelijke reis doet ze haar schoenen voor altijd uit. Ze moet op een plank gaan staan om zich neer te laten schieten. Vroeger dook ze van zo’n plank in het water en haar laatste gedachte is dan ook: zwemmen, zwemmen in het Märkisches Meer.
Drei Jahre lang hat dat Mädchen Klavierspielen gelernt, aber jetzt, während sein toter Körper in die Grube hununterrutscht, wird das Wort Klavier von den Menschen zurückgenommen, jetzt wird der rückwärtsüberschlag am Reck, den das Mädchen besser beherrschte als seine Schulkameradinnen, zurückgenommen und auch alle Bewegungen, die ein Schwimmender macht, das Greifen nach Krebsen wird zurückgenommen, ebenso wie die kleine Knotenkunde beim Segeln, all das wird ins Unerfundene zurückgenommen, und schliesslich, ganz zuletzt, auch der Name des Mädchens selbst, bei dem niemals mehr jemand es rufen wird: Doris.
Jenny Erpenbeck heeft haar boek opgedragen aan Doris Kaplan.