Vermoedelijk kocht ik die prachtige opname van The Fairy Queen van Purcell in het voorjaar van 1990. Purcell en bovendien uitgevoerd door Les Arts Florissants! Dubbel goed.
The Fairy Queen leunt qua tekst op Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream. Shakespeare’s komedie was, toen Purcell ermee aan het werk ging, al weer honderd jaar oud, maar het stuk was heel populair. Terecht, want niet alleen de muziek is prachtig ; de teksten mogen er ook wezen. Ik beluisterde The Fairy Queen dagelijks en als ik niet naar de cd luisterde, hoorde ik Purcells muziek wel ‘in mijn hoofd’ terwijl ik naar mijn werk fietste, in de tuin werkte of als ik bijvoorbeeld een trap op liep.
Ik kon niet genoeg krijgen van If love’s a sweet passion. Minstens zo indrukwekkend vond ik het Lied van de Geest van de Slaap. Schitterende poëzie ook:
Hush, no more, be silent all ;
Sweet repose has closed her eyes,
Soft as feathered snow does fall.
Softly, softly steal from hence.
No noise disturb her sleeping sense
Kort voor de zomervakantie nam ik dat laatste lied een paar keer achter elkaar op. Ik verpakte de cassettes met de opnames in een enveloppe waarop ik schreef: Alsjeblieft, een cadeautje. Als je op de mooiste plek van je vakantiereis bent aangekomen, maak dan de enveloppe open en luister! N.B. Je moet dus wel een cassetterecorder bij de hand hebben.
Ik gaf de enveloppen aan vijf, zes of zeven vrienden. Op een parkeerplaats tussen twee bergen in Schotland, in een bloemrijk weitje aan een riviertje Frankrijk en op nog meer Europese toplocaties hoorden die vrienden : Hush, no more…
Geen van hen kende The Fairy Queen. Ik kreeg reacties uit vele hoeken van Europa. Een van de vrienden had een angstig voorgevoel toen hij de opname begon te beluisteren. Hij verwachtte laatste woorden. Nou ja!