We hadden de hele middag rondgeslenterd. Colleges bekeken, langs de Thames gelopen en bij Blackwell gedichten van Philip Larkin gekocht. Daarna opnieuw langs colleges. Nadat we in de Turf, ’n pub met een ongekend laag plafond wat gedronken en gegeten hadden liepen we in een winkelstraat en werden midden voor geraakt door sonore gambaklanken die uit een platenzaak kwamen. Overduidelijk Die Kunst der Fuge. Ik liep de winkel in waar een jonge verkoper volledig ingesloten door de prachtige muziek van Bach voor zich uit zat te staren. Hij had helemaal niet door dat er een klant in de winkel stond. Ik moest wat overwinnen om hem te storen. Deed dat uiteindelijk toch.
Er kwam een bijzonder gesprek op gang. Die jongen wilde die Cd met de uitvoering van Fretwork aan mij verkopen, maar ik bespeurde ook aarzeling. Hij had hem liever voor zichzelf gehouden, dat bleek al gauw, eigenlijk wou hij hem niet kwijt. Het was een grappig gesprek. Die jongen was niet blij met de klant die hem van zijn geliefde muziek ging beroven. Ik begreep dat en ik vond het ook sneu voor hem. Aan de andere kant, dit was een winkel. Cd’s zijn in een platenzaak handelswaar, zoals sokken in een sokkenwinkel liggen om verkocht te worden. Op zeker moment zagen we beiden het grappige en het belachelijke van de situatie in. Ik kocht die Cd in de wetenschap dat die jongen een tijdje verstoken zou zijn van de mooist denkbare muziek. Wreed, maar wat heb ik van die opname van Die Kunst der Fuge genoten! Het onvoltooide werk van Bach kan volmaakt uitgevoerd worden… door een gamba-ensemble.
Ik stuurde dit tekstje vorig jaar naar Fretwork en zag onlangs dat ze mijn bericht hadden gepubliceerd:
Tuesday 24th October
We receive a rather beautiful email:
A cherished memory: The Art of Fugue in Oxford
We had been strolling through the city of Oxford, had visited a number of colleges, walked along the River Thames (‘Isis’ for rowers) and bought a volume of Philip Larkin’s poems at Blackwell’s bookstore. Later that day a friend took us to see a few more colleges. We had a drink and something to eat at the Turf Tavern, a pub with an incredibly low ceiling, and then continued our walk through the ancient city. Suddenly, in the middle of a crowded shopping street, we were struck by the sonorous sound of viols from a record shop. What we heard was unmistakably Bach’s Art of Fugue. I entered the shop where a young shop assistant, totally entranced by Bach’s beautiful music, sat staring absently into space. He had not even noticed that a customer had entered the shop. I had to think twice before I decided to disturb him, but eventually I did.
A curious conversation started. Of course the young man was willing to sell the CD by the Fretwork Ensemble to me, but I also noticed a slight hesitation. It soon turned out that he would rather keep the CD to himself. It was also a funny conversation. The young man was clearly not happy with a customer who wanted to rob him of his beloved music. I fully understood this and felt sorry for him. On the other hand, this was a shop. In a record shop CD’s are merchandise, the way that socks are in a socks shop in order to be sold.
At one point we both realized the humorous nature of the situation we were in. I bought the CD realizing that for a while the young man would have to do without the most beautiful music imaginable. It may have been a cruel act on my part, but I enjoyed the music thoroughly! Since October 27 2006 I have realized that Bach’s unfinished work has been given a perfect interpretation by this consort ensemble. It goes without saying that I will be in Amsterdam on November 12 to attend the concert by Fretwork and the King’s Singers.