Melli Beese moest zich invechten in een door mannen gedomineerde wereld. Maar hoe staan de Melli Beeses van nu ervoor. De vraag is of ze meer kansen hebben in “mannendomeinen”. Als het gaat over de bemensing van de cockpit, lijkt er niks veranderd: ik heb nooit een vrouwelijke piloot ontmoet. Vrouwen in de burgerluchtvaart – hoe cliché ook – komen uitsluitend als stewardess in de cockpit om koffie te brengen of om te flirten met mannelijke gezagvoerders. De strijd om de cockpit lijkt verloren, maar daar staat tegenover dat het aantal vrouwen in andere beroepen aanzienlijk is gegroeid. Het zou me niet verwonderen dat er op dit moment meer vrouwen dan mannen in medische beroepen en in het onderwijs werken.
Dat ligt anders voor de leidinggevende functies waar de feiten aantonen dat de vrouwen ondervertegenwoordigd zijn. We zijn niks opgeschoten, schrijft iemand mij, vrouwen verliezen terrein , maar klopt dat?
Ik vermoed namelijk dat voor relatief veel vrouwen interessant werk waarbij ze kunnen samenwerken belangrijker is dan een leidinggevende functie.
In het onderwijs tref je nogal wat mannen en vrouwen die beslist geen schoolleider willen zijn, maar die heel ambitieus zijn als het gaat om lesgeven of het organiseren culturele projecten voor hun leerlingen. Daarbij willen ze best leiding geven, maar ze hoeven geen baasje te zijn.
Wel zijn er relatief veel mannen die de baas willen spelen over anderen, mannen die belangrijk willen zijn en die bewonderd willen worden. Sommigen van hen vinden zelfs het consolideren van hun leiderspositie belangrijker dan de inhoudelijk invulling van hun werk. Ik vermoed dat onder vrouwen in een leidinggevende positie dat ‘hanige gedrag’ minder vaak voorkomt. Een vrouw als Angela Merkel bijvoorbeeld begreep dat leidinggeven noodzakelijk is, maar zij was bescheiden en hoefde niet op de voorgrond of in het middelpunt van bewonderaars te staan. Ze was net zo ambitieus als mannen rondom haar, maar anders gericht.
En dan heb je nog de mannen die moeite hebben met een vrouw die haar “mannetje staat” en die vanwege haar capaciteiten gezag en bewondering “afdwingt”. Wilders bijvoorbeeld die Sigrid Kaag wegzette als heks of Poetin die Merkel kleineerde. Ten slotte Derksen die aan de lopende band anderen krenkt met zijn botte opmerkingen. Deze mannen krijgen te veel media-aandacht!
Alle ophef in de media over dit soortmannetjes, over bangalijsten en me-too lijkt aan te tonen dat er weinig veranderd is voor de vrouwen, maar nogmaals: klopt dat? Neem de berichten over geweldsdelicten in kranten en op televisie. Die leidden er enige tijd geleden toe dat mensen dachten dat de criminaliteit toegenomen was. De feiten wezen de andere kant op. We worden dagelijks bang gemaakt met berichten over asielzoekers, maar wat zijn de werkelijke aantallen vluchtelingen die ons land binnenkomen?
En…wat zijn de feiten over het aandeel van vrouwen in het arbeidsproces?
Nogal wat mannen misdragen zich tegenover vrouwen. Tegelijkertijd laten de berichten over deze hufters ook zien dat er vrouwen zijn die de moed hebben voor zichzelf op te komen. De vrouwenemancipatie is in een volgende fase beland. Het emancipatieproces van de mannen is nog maar net begonnen!