Categorie archief:Gedichten

Voor Kees en Floor Het liefst neem ik afstandvan deze oeverwal, want luchtwil ik, koele blauwe hemelwaarin plakkaatverfwolken kansloos zijn,omdat het hier altijd waait. Niets blijft, dat staat vast.Zelfs niet dit stoere kerkjemet zijn vriendelijke toren.Zeg alsjeblieft dat het mooi isop die smalle strook landtussen lucht en water. Dat is genoeg voor mijen ook voor […]

Een donkere middag moet het geweest zijn:het regent en ik leesover de Hardangerfjord. Als ik m’n boek neerlegzie ik de beslagen ruit:een lange streep watertussen bergen ingebed.Over ’t water gaat een bootjerook verwaaitin grauwe lucht. en zit ikin een kleurloosklaslokaal waardertig kinderenkijken naar een film. Twee dimensionaalin 625 lijnende Hardangerfjord. dertig kinderenzien de Hardangerfjord en […]

Voor Marja Zo denk ik aantoen we zatenop de bankvoor het huis. Ze zeggendat zwaartekrachthecht aan deze aardemaar we weten beter al zoveel jarenen ook nu weerzingt de merelin de hoge es en zijn we evenbuiten ruimte en tijdwaar men isen zich bevindt

Vanaf nu kunnen de bloemenhier alle perken te buiten gaanHet is immers lente en morgenis er weer zo’n dag waarin zonopkomt en avond valt.Hoe doet zo’n avond dat?Laten we zeggen datAan het einde vande dag de altijd groenevelden worden ingepaktde horizon verdwijnt.ver weg zacht en stationairsterft een tractoreen zwaandrijft in de gracht. Het waait een […]

zeer vrij naar Antje Krog Jij benteen beetjemij en ikeen beetje jou Samen zijn wewat we nooitalleen haddenkunnen zijn

’n Wolk vogelsin grauwe luchtwaaiert uitverspreidt zichlost op In het legeontkleurde weilandvogelsdieopvliegendansenenverdwijnen

Niet gebonden aan wat ookgaat het water met grote slingersdoor dit oude landschap, langs weien hakhout, doorsnijdt het open veldalsof het niets achter laatniets zal missenzoekt het zijn weg,is wateren stroomt. Van oevers wuiven bloemen,buigen halmen gras.Een torenvalk roest bovenroggeblauw. Een herdertrekt zijn jas uiten vergrijpt zichaan het beste schaapvan zijn kudde. De koekoek roeptde […]

strakblauwe luchtwindstiltetwee hazen lopen, jagenachter elkaar aanin kristallen landschapspringen zebalorigspiralendomhoog alsofhet heelnatuurlijkis dit dansjein de sneeuw heelnatuurlijk

Alles heeft hier zijn plaats:de zinderende luchtboven de dorre vlakte,met uitgedroogd mosstapels stenenen oude paden,menselijke sporen.Een overzichtelijkestenige wereld,de zee die alles omsluit De stenen op Alvarethebben geen geheugen.Zij zijn geheugenen veranderenzonder dat jij en ikdaar weet van hebben. Wij hebben tijden doen pogingente blijvenop deze vlakteop Alvaret. Vogels scherenin groepjesboven onze hoofden;waaieren uit,lossen op. Verdwijnenboven […]

Negen maanden geleden.Kerken staken hun catechisatie,dansscholen sluiten hun deuren,lezingen over korfbal, borstkanker en volkszangkunnen niet doorgaan.Februari, oostenwind, windkracht 11.Voor mijn gevoel was ’t misschien 12 of 13.Dichtgesneeuwde ramen, bulten van twee meter,onwillige pogingen om ’t werk te bereiken.De radio zorgt voor koffiepraat,voor wie thuis achter de koffie strandde. ’n Barre winter; sommigen hebben de sfeer […]